LIEDJES VAN TIJDENS DE GROOTEN OORLOG
"Aan de Ongelukkige Opgeëischten"
1
O Er geuren niets rond hunne graven
O Neen, geen bonte bloemenperk
En zelfs sluimert niet één dier braven
in de sombre schaduw der kerk
Geen kruis die wijdt den grond aldaare
Geen steen die vernoemt zelfs hun naam
Wat helden die opgeëischten waren
tot er vouwt elk de handen saam
Gegroet zijt gij o Martelaren
die 't leven in den vreemde liet
Refrein
Zij die voor 't vaderland
daar ver ten offer vielen
Hebben hun heldengraf
in diepste van ons hart
Waarom een marmeren beeld
om er bij neer te knielen
Wat baat veel bloemenprachten
bij al die smart
2
Daar ligt gansch alleen en vergeten
die met de kloeke hand
Die meer dan zijn plicht heeft gekweten
voor de vrijheid van het Vaderland
In het woud zeer doodsch en verlaten
aan den stam van een eikenboom
kon die arme eens praten
Hij sprak hoe dien held er kwam om
Hoe hij daar, dien dapperen braven,
door d'honger werd laf neergeveld
3
Geen mensch kan die plaats gaan betreuren
Geen hand zaait daar bloempjes in 't rond
Niet een schat of 'n pracht van kleuren
versierd daar dien killen grond
Geen ruiker wordt hen uitgekozen
op naamdag of sterfdag vol pracht
Geenen krans van tedere rozen
wordt hun daar o nooit eens gebracht
Gij stierf moedig gij heldenscharen
op u denken velen nog niet
4
Daar viel menig dapperen braven
onder 's vijands ruwe geweld
En werd als de anderen begraven
in 't fransche geteisterde veld
Omdat hij hun niet wilde geven
aan broeder moorders de hand
ontnamen de beulen hem 't leven
verhongerd maakten ze hem van kant
Herinnert uw Vlaamsche helden
Vergeten kunt gij dat toch niet